Mijn verhaal

Ik had het jullie al verteld, he, dat ze mijn staartje eraf gingen halen. Ik dacht nog dat het een grapje was, dus ik ben woensdag echt heel vrolijk naar die mensen in blauwe jassen gegaan! Lekker knuffeltjes halen dacht ik nog! Ik was opgroeimamma zoooo vergeten en ineens was ze weg en toen werd ik wakker en ik voelde me heeeeeeel erg raar en ik had een pyamaatje aan en ik vond het allemaal maar raar en ik wilde nog maar 1 ding: naar de deur naar huis! Hebben die mensen in blauwe jassen de hele tijd met mij in mijn armen gelopen of op schoot gezeten om me te troosten, want ik was heel erg verdrietig. En eindelijk kwam opgroeimamma en ze was ook heel erg blij om mij te zien. En toen hoorde ik van haar dat ik geen staartje meer had! Het was dus toch geen grapje :(!

Ik weet niet zoveel meer van de rest van de dag, maar opgroeimamma en -pappa vonden me wel erg zielig en maakten zich best wel een beetje zorgen om mij. En ik ? Ik kon niet liggen, maar ik was te moe om te blijven staan en als ik dat wel deed, dan viel ik staande in slaap en dan viel ik om. Opgroeimamma zei dat het net was of ik dronken was. Ik weet niet wat dronken is, maar ik voelde me wel heel raar hoor en een iemand in blauwe jas belde nog om te vragen hoe het met me ging en die zei dat het normaal was dat ik me zo ' stooond' gedroeg. Kwam van de narcose en de morfine ofzo. Gelukkig heb ik wel een beetje kunnen slapen. Opgroeipappa is bij mij beneden blijven slapen. Lief he.

Nu gaat het weer een beetje beter met me, al heb ik nog niet overal trek in, maar ik weet niet of ik de volgende keer weer zo blij naar die tweebeners in blauwe jassen ga, hoor...

Groeten van een staartloze Qienie


Oh opgroeimamma heeft deze foto van mij gemaakt in mijn 'high' periode. Kijk ik niet ontzettend raar uit mijn ogen? Oh en ja, links van mij ligt een plasje, ik heb niet eens gevoeld dat ik dat gedaan had....