Hier een berichtje van opgroeimamma, want Boris is er zelf nog te suf voor.
Borisje is vanmorgen gecastreerd. Lang over getwijfeld, maar alles op een rijtje zettend: het karakter van Borisje, de toekomstplannen met een stamboomteefje, de rust die Borisje wel eens over zich heen mag krijgen, hebben me doen besluiten om Boris zoals dat zo belachelijk heet: te laten helpen.
Vanmorgen om 09:00 uur in de kliniek gebracht. Mijn hart verscheurde toen hij in eerste instantie leuk meeliep met de assistent en toen hij zag dat ik niet meeliep, hij onmiddellijk in de remmen ging. Over een uur of twee zou ik hem wel kunnen ophalen, dus ik besloot in Schagen te blijven. Ik ging om 9:15 uur de kliniek uit. Ik kreeg om 10:56 uur een telefoontje: hij loopt alweer!
In de kliniek hadden ze tegen elkaar gezegd: "Van wie is dat er een, die bull?' Oh, is ie van die pups die hier geboren zijn, broertje van die met die staartcorrectie. Geen wonder dat ie zo snel bij is! Dat had dat zusje ook! Die bullen zijn wakker en dan willen ze nog maar een ding: naar huis!"
Lief he, van de NaBeautjes.
Boris is nog erg slaperig, maar goed bij. Ik hoop dat ie snel weer de oude is. Al zal ik zijn stoplichtje (een meestal wat rood gekleurde bijballetje hihi) wel gaan missen.
Maar ik hoop vooral dat Boris, doordat het hormonenspel wat gaat wegvallen, wat meer rust in zijn koppie krijgt en dat ie gaat beseffen dat ie niet altijd haantjesgedrag en beschermingsdrang hoeft te hebben. Ik hoop natuurlijk ook dat ie NOG knuffeliger wordt dan wat ie de laatste tijd al werd.
Hoe dan ook, hij blijft mijn lieve speciale mooie mannetje!
Borisje is vanmorgen gecastreerd. Lang over getwijfeld, maar alles op een rijtje zettend: het karakter van Borisje, de toekomstplannen met een stamboomteefje, de rust die Borisje wel eens over zich heen mag krijgen, hebben me doen besluiten om Boris zoals dat zo belachelijk heet: te laten helpen.
Vanmorgen om 09:00 uur in de kliniek gebracht. Mijn hart verscheurde toen hij in eerste instantie leuk meeliep met de assistent en toen hij zag dat ik niet meeliep, hij onmiddellijk in de remmen ging. Over een uur of twee zou ik hem wel kunnen ophalen, dus ik besloot in Schagen te blijven. Ik ging om 9:15 uur de kliniek uit. Ik kreeg om 10:56 uur een telefoontje: hij loopt alweer!
In de kliniek hadden ze tegen elkaar gezegd: "Van wie is dat er een, die bull?' Oh, is ie van die pups die hier geboren zijn, broertje van die met die staartcorrectie. Geen wonder dat ie zo snel bij is! Dat had dat zusje ook! Die bullen zijn wakker en dan willen ze nog maar een ding: naar huis!"
Lief he, van de NaBeautjes.
Boris is nog erg slaperig, maar goed bij. Ik hoop dat ie snel weer de oude is. Al zal ik zijn stoplichtje (een meestal wat rood gekleurde bijballetje hihi) wel gaan missen.
Maar ik hoop vooral dat Boris, doordat het hormonenspel wat gaat wegvallen, wat meer rust in zijn koppie krijgt en dat ie gaat beseffen dat ie niet altijd haantjesgedrag en beschermingsdrang hoeft te hebben. Ik hoop natuurlijk ook dat ie NOG knuffeliger wordt dan wat ie de laatste tijd al werd.
Hoe dan ook, hij blijft mijn lieve speciale mooie mannetje!
2 opmerkingen:
Borisje, laat je nu maar lekker verwennen door opgroeimama, want een beetje zielig ben je nu wel.
Grote knuffel van oppasmama!
Achhh is het al gebeurd,laat je maar eens lekker verwennen broer ik vind je heel dapper hoor dat je gelijk weer weg wilde hihi.
En ik vind je nog altijd een Hunk met of zonder ballen.
Een hele natte lebber van je zus en een dikke knuffel van mijn mama++++++++++
Een reactie posten